Lažni carevi i lažni proroci
Od davnina samoproglašene vođe, nazivaju sebe pastirima a narod svojim stadom…
Bilo da se radi o vjerskim poglavarima ili o državnim vođama, odnosno političarima, svi se dakle bez razlike, smatraju predvodnicima koje treba slijediti.
To je ono što je manje više svima jasno ali u onom drugom dijelu, odnosno opisom stada koji je namijenjen narodu, krije se nešto mnogo manje uočljivo.
Iako su prema ustavu i zakonima, svi građani ravnopravni, uključujući i obične pripadnike takozvanog stada u stvarnosti, ovi samozvani pastiri, na narod ne gledaju kao na ljude nego suštinski na svoje stado, odnosno tretiraju narod kao stoku.
Taj odnos pohlepnih i razvratnih, samozvanih pastira prema narodu sve više dolazi do izražaja, pošto se detaljno razotkriva njihova zločinačka karakterna crta.
Tako je za njih sasvim normalno, stoku šišati i guliti, pljačkati pa i ubijati jer oni sebe smatraju nedodirljivima, iznad naroda, iznad zakona u ravni sa samim bogom u koga suštinski uopšte ne vjeruju, jer da vjeruju nikada se ne bi usudili vršiti ovakva zla kakva svakodnevno čine…
