PLAN ZA TOTALNO POROBLJAVANJE ČOVJEČANSTVA
PLAN ZA TOTALNO POROBLJAVANJE ČOVJEČANSTVA
O toj temi je pisano povremeno prethodnih godina ali nije shvatana ozbiljno i često je proglašavana kao jedna od takozvanih “teorija zavjere” a i sada je poprilično skriveno, kakve su namjere plana.
Tek nakon globalnog projekta sa izmišljenom takozvanom zarazom i uvođenjima vanrednog stanja, odnosno neviđenih mjera u stilu srednjovjekovne inkvizicije, ljudi su u većem procentu počeli primjećivati da tu nešto nije u redu, mada i dalje ima onih koji slijepo vjeruju teroristima iz lokalnih vlada i njihovih kriznih štabova.
Nećemo tačno imenovati kakav je naziv lažne pandemije, ili boje reći “PLANDEMIJE” pošto je uvedena i neviđena cenzura te se svaka izražena sumnja i neslaganje sa planovima globalista, pljuje u startu i često briše, čak i ako je izneseno od stane vrhunskih naučnika, doktora nauka, ljekara, nobelovaca a forsiraju se kao “sveto pismo” mišljenja, stavovi, prognoze i predviđanja perjanica globalizma kao što je recimo Bil Gejts.
U ovom video zapisu i tekstu će biti opisani neki segmenti plana koji je zvanično promovisam 1992 godine a koliko se sve ono što se trenutno dešava u svijetu iza kulisa takozvane “borbe sa nevidljivim neprijateljem” poklapa sa agendom, procjenite sami.
Agenda 21 je šematski plan, akcioni plan za uspostavljanje apsolutne kontrole nad svom vodom, zemljom, svim biljkama, mineralima, infrastrukturom, sredstvima za proizvodnju, edukacijom, energijom, informacijama i svim ljudskim bićima na svijetu.
Agenda 21 Ujedinjenih nacija predstavlja najveću strategiju – akcioni plan za preotimanje svega na planeti od strane globalnog korporativnog sistema, predvođenog svjetskom vladom. Ništa se neće odraziti na život svakog čovjeka na planeti u fizičkom i ekonomskom smislu više od Agende 21.
Radi se o totalnom preuzimanju društva, država, ljudi i prirodne sredine, koje ima za cilj uspostavljanje totalne i totalitarne kontrole, privatizaciju cjelokupne baštine čovječanstva i depopulaciju planete.
Tokom poslednjih trideset godina vođeni su parnični postupci građana protiv države u slučajevima kada su smatrali da su oštećeni u postupku eksproprijacije gdje su se vidjele prve naznake sprovođenja globalnog plana.
Tokom ovih sudskih postupaka, razotkrio se uticaj koji je strategija tzv. „održivog razvoja“ imala na privatnu svojinu i individualne slobode. Od 2002. godine, počele da se sprovode revolucionarne promjene u upotrebi zemlje. Postalo je veoma teško utvrditi šta ljudi mogu legalno da urade sa svojom zemljom i koliko bi njihova zemlja mogla da vrijedi. I to je nakon 2000. godine postao veoma veliki problem. Uneseno je mnogo promjena u pravilima koja su određivala šta privatni vlasnici mogu da rade sa svojim imanjem.
Radilo se o uvođenju sve većeg i većeg broja ograničenja : regulativa, restrikcija i zabrana koje je propisivala Vlada. Ove zabrane su išle dotle da je ljudima zabranjeno da bilo šta grade na svojoj zemlji, osobito ako se nalazila u poljoprivrednoj, ruralnoj ili prigradskoj oblasti. Ti ljudi više nisu mogli da dobiju nikakve dozvole, kako bi razvijali svoje imanje.
Radilo o promjenama u čitavim SAD u svakom okrugu, gradu i državi a uzrok svega je Agenda 21 UN o održivom razvoju.
Ukoliko čujete za Agendu 21 UN u diskursu kontrolisanih vladinih medija o njoj će se govoriti kao o neobavezujućem dokumentu koji nema nikakav uticaj na vlade država.
To je laž.
Način na koji ona radi je sledeći :
“Plan 21” ili “Agenda za 21. vijek” prihvaćena je od 179 zemalja članica UN-a, juna 1992-e godine.
Veliko je pitanje da li je većina od tadašnjih potpisnika uopšte shvatala šta će se dešavati 30 godina kasnije i kako bi planeta prema globalistima trebalo da se preoblikuje do 2030-e a potom do kraja 21-og vijeka.
Ono što se tada događalo sa SAD i ostalim zemljama širom svijeta je da su zemlje potpisnice sporazuma, počele da rade na sopstvenim, lokalnim planovima – sopstvenim Agendama 21. To je bio sledeći dirigovani potez.
Agenda 21, formalno nije obavezujući sporazum ali onda su sve zemlje načinile svoj lokalni Agenda 21 plan.
Šest mjeseci nakon što je postao predsednik SAD, tokom godišnjice usvajanja Agende 21, Bil Klinton je formirao „Predsjedničko veće za održivi razvoj“. I to je put kojim je ovaj neobavezujući dogovorni plan UN-a, postao obavezujuća politika pravila i regulativa u SAD.
Vladine i nevladine organizacije su se udružile sa privatnim fondacijama, korporacijama i farmaceutskim kompanijama. Ta družina je počela da traga za načinima da globalni plan UN realizuje lokalno na prostoru SAD.
I otpočeli su tako što su dali višemilionski grant Američkoj asocijaciji za planiranje koja se bavi planiranjem zemljišta. Oni su obučili sve planere u SAD i dali im grant od više miliona dolara kako bi promjenili regulative za korišćenje zemljišta u SAD.
I asocijacija je to i uradila – napravila je plan pod nazivom: „pametni rast“.
Osim toga, Predsjedničko vijeće za održivi razvoj je prepoznalo da se narodu neće dopasti saznanje da se njihova zemlja pretvorila u diktaturu i da žive pod totalitarnom vlašću, tako da je sledeća stvar koju je Vjeće objavilo bila knjiga pod nazivom: „Održiva Amerika – novi konsenzus“.
To je veoma važna knjiga. U njoj se kaže da je Amerikancima neophodan novi konsenzus po kome ljudi moraju misliti kolektivistički, da ljudi moraju da budu usmjeravani i da se njima mora rukovoditi tako da misle da je čitav plan koji realizuju – `njihova ideja`.
Da bi se to postiglo koristi se metoda kontrole uma razvijena od strane REND korporacije odmah nakon Drugog svjetskog rata. Ovu tehniku koristi vlada a ona se koristi i na sponzorisanim sastancima građana.
Radi se o zaista briljantnoj metodologiji za realizaciju užasnog plana. Ona je dizajnirana tako da neutralizuje opoziciju. To je metodologija koja se ne zasniva na pristanku ljudi već na iluziji da su je ljudi prihvatili, pa čak oni sami i kreirali, tako što su stvorili asocijacije susjeda, organizacije i asocijacije u koje učlanjuju ljude voljne da u tome učestvuju i koji čak misle da su važni, značajni, da kreiraju nešto dobro za zajednicu, dok su u stvari samo oruđe za implementaciju ovog plana.
Građanima se servira iluzija da je sve to njihova sopstvena ideja. To je ono što se dešava širom u svim malim gradovima, oblastima i državama SAD, Kanade, Australije, Britanije, Novog Zelanda i širom svijeta.
Ideološki koncept za primjenu toga je komunitarizam. Radi se o političkoj i socijalnoj filozofiji koja kaže da individualna i socijalna prava nisu aksiom i konstanta, već da ona moraju da budu balansirana sa pravima zajednice a u slučaju Agende 21 radi se o globalnoj zajednici. U uslovima u kojima se prava individue određuju od strane Svjetske vlade, pojedinac je uvjek na gubitku.
Ovakav koncept je u potpunoj suprotnosti sa ustavom SAD, koji kaže da se čovek rađa sa pravima i da mu ta prava ne može oduzeti vlada. Ono što vlada mora da radi je da ta prava podržava. I sada se zahtjeva od pojedinca da svoja prava preda Globalnoj zajednici. Da bi se to uradilo, koristi se kovanica: „nova svijest“.
MOŽETE LAKO PRIMJETITI DA JE TAJ IZRAZ EVOLUIRAO U POJAM “NOVA NORMALNOST” KOJI JE UBAČEN U UPOTREBU BUKVALNO ISTOVREMENO KADA JE ZAPOČET GLOBALNI “KORONA PROJEKAT”.
Zdenko Bajo
Majke Jevrosime 20
76300 Bijeljina
Zdenkobajo@gmail.com
065831902
